Rozeta e Simon Shirokës e lidh traditën dhe inovacionin nëpërmjet përdorimit të filigranit, një formë e artit tradicional që nënkupton përdredhjen dhe bashkimin e fijeve të holla metalike në modele të ndërlikuara. Kjo rozetë, e cila në historinë shqiptare shërben si motiv pasurie, përmban atë që duket si një figurinë ballkanike, neolitike me krahë të shtrirë dhe në kontekstin e kësaj ekspozite, evokon rrumbullakësinë e pjatës së tepsisë, e cila shfaqet në veprën e paraqitur të Semâ Bekirovicit, e prezantuar në të njëjtën dhomë.
Filozofi Shkëlzen Maliqi e krahasoi veprën me një kozmos harmonie dhe formash qiellore: “The plenitude of gems and silver flourishing in the Rosettes invite us to an open universe of ‘stars’ and mystical nebulae, where imaginary ghosts can float between two perspectives oxf reality, on the one hand that of a rational view where one finds soothing order and symmetry, and on the other hand, a view of dense networks of figures and shifting forms with micro-ornaments that look like a labyrinth of which there is no way out.”