Majlinda Hoxha

Ti mban mend shumë,
Më tha nana rishtasi.

Pse po i mban gjithë ato kujtime? Unë ia ktheva,
E ku t’i lë?

–Anne Carson Glass, Ironia dhe Zoti

Këto fotografi, të shkrepura gjatë një periudhe të rëndë të vitit 2015, ofrojnë portrete intime të nënës së artistes gjatë një kohe thellësisht të ngarkuar emocionale. Të realizuara pak pasi nëna e artistes e kishte humbur nënën e vet, fotografitë pasqyrojnë një moment të butë lidhjeje mes tyre, ku ajo e kishte ndjerë nënës e saj teksa e vështronte. Në veprën e Hoxhës, temat e zhvendosjes, fragmentimit dhe humbjes janë qendrore, duke evoluar në reflektime mbi identitetin dhe tjetërsinë. Nëpërmjet një gjuhe vizuale të hutimit, ajo thur së bashku objekte, imazhe dhe kujtime për të shprehur transformimin e shtëpisë në të panjohurën, ku ai që dikur ishte ngushëlluesi bëhet i huaj.