Këndimi polifonik ndërthuret me rrëfimet personale në veprën e përbashkët të artistëve Endi Tupja dhe Klodiana Millona. Duke përdorur zërat e grave nga minoriteti grek në Dervican, një fshat pranë kufirit jugor të Shqipërisë me Greqinë, artistët gjurmojnë zërin si një medium përmes topografisë dhe materialitetit të tingullit. Nëpërmjet xhirimeve të tyre, intervistave, transkriptimit dhe përkthimit të kujdesshëm të teksteve të kënduara, vepra heton se si muzika dhe gjuha janë të ngulitura thellë në një vend, në migrim dhe në tensionin midis lëvizjes dhe rrënjosjes.
Në prag të një ndryshimi të përhershëm, emigrantët përjetojnë atë që sociologu algjeriano-francez Abdelmalek Sayad e quan një jetë të "mungesës së dyfishtë", një gjendje e ndërmjetme. Çështja e përkatësisë kristalizon një përvojë paqëndrueshmërie. Në film, trupat e interpretuesve shihen si ruajtësit e kujtesës kulturore dhe si kanale që e transmetojnë atë, duke reflektuar një histori trajektoresh të ndërprera por edhe të qëndrueshme. Akti i vazhdueshëm i ruajtjes dhe riaktivizimit të këtyre traditave bëhet një testament i qëndrueshmërisë dhe përshtatjes, duke lejuar forma të reja të përbashkësisë.